Καναδός ψυχίατρος έκανε πλύση εγκεφάλου σε πολίτες με χρηματοδότηση της CIA(2ο μέρος )
 |
Αυτό είναι το 2ο μέρος για την έρευνα που αφορά στα πειράματα του Δρ.Cameron ο οποίος δεχόταν την χρηματοδότηση της CIA στα πλαίσια του προγράμματος MK Ultra. Το 1953, ο Κάμερον ανέπτυξε τη θεωρία της ψυχικής καθοδήγησης όπου τα μυαλά των ασθενών χειραγωγούνταν χρησιμοποιώντας φράσεις που παίζονταν επανειλημμένα. Ο στόχος ήταν να φέρουν τις απωθημένες σκέψεις στο προσκήνιο του μυαλού του ασθενούς έτσι ώστε να μπορούν να τις αναγνωρίσουν. Αυτές οι ενδείξεις θα μπορούσαν είτε να είναι ηχογραφήσεις των δηλώσεων του ίδιου του ασθενούς είτε να ειπωθούν από έναν ψυχολόγο. Σε μια μελέτη του Κάμερον ένα μαγνητόφωνο υψηλής πιστότητας χρησιμοποιήθηκε για την καταγραφή των φράσεων μιας 40χρονης γυναίκας ασθενούς. Στη συνέχεια αναγκάστηκε να ακούσει τη δική της συναισθηματικά φορτισμένη φράση: «Αν δεν σιωπήσεις, θα σε εγκαταλήψω», μια φράση που της είπε παλαιότερα η μητέρα της και η οποία της έμεινε για πάντα. Κατά τη διάρκεια 45 επαναλήψεων, η ασθενής εξέφρασε την αγωνία της, παρακάλεσε τον ψυχολόγο να σταματήσει να το παίζει, έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τρέμει και συνέχισε να τρέμει μετά τη διακοπή της επανάληψης. Σε αυτή τη μελέτη, η ετεροψυχική καθοδήγηση χρησιμοποιήθηκε επίσης σε ασθενείς για 10-12 ώρες, μερικές φορές κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η αμοβαρβιτάλη νατρίου χρησιμοποιήθηκε για να φέρει τους ασθενείς σε «κλινικό κώμα», προκειμένου να παραταθούν οι περίοδοι ψυχικής οδήγησης για έως και 20 ώρες την ημέρα, σε διάστημα 10-15 ημερών. Ο Κάμερον πειραματίστηκε επίσης με διεγερτικά φάρμακα όπως το Desoxyn και ανέφερε τη δυνατότητα χρήσης ύπνωσης. Σε όλα αυτά τα πειράματα, ο Κάμερον παρατήρησε προσεκτικά τις απαντήσεις των ασθενών και εντόπισε έξι κύριες κατηγορίες απαντήσεων. Μια 50χρονη ασθενής, ακούγοντας την ηχογραφημένη δήλωση «Αυτό δεν μπορώ να καταλάβω – ότι κάποιος θα μπορούσε να χτυπήσει ένα μικρό παιδί», αντέδρασε με μεγάλη αγωνία μετά από 10 επαναλήψεις. Μια 28χρονη γυναίκα ακούγοντας μια δήλωση βασισμένη στις παιδικές της δυσκολίες με τον πατέρα της έδειξε «μερικό μπλοκάρισμα». Σύμφωνα με την Cameron, η «ένταση των συναισθημάτων» από το πείραμα οδήγησε σε μειωμένη ικανότητα επικοινωνίας με τον θεραπευτή της. Τον Ιανουάριο του 1957 , ο Γκότλιμπ ξεκίνησε το Subproject 68 του MK Ultra, στο οποίο η CIA άρχισε να επιδοτεί τα πειράματα του Κάμερον, δίνοντάς του 69.000 δολάρια τα επόμενα χρόνια. Η CIA του έστειλε χρηματοδότηση μέσω της «Society for the Investigation for Human Ecology», περιγράφοντας αυτά τα πειράματα ως μη στρατιωτική έρευνα στον Cameron και τους συναδέλφους του . Εκτός από την ψυχική καθοδήγηση, μια τεχνική πλύσης εγκεφάλου που είναι γνωστή ως «depatterning» έφερε την νοημοσύνη των ασθενών σε βρεφική κατάσταση, έτσι ώστε στη συνέχεια να μπορούν να ξαναχτιστούν σύμφωνα με τις επιθυμίες του πειραματιστή. Ένα έγγραφο του Κάμερον ανέφερε αυτή τη θεραπεία σε 26 παρανοϊκούς σχιζοφρενείς ασθενείς, 16 με συμπτώματα για δύο χρόνια ή περισσότερο και 10 με συμπτώματα για λιγότερο από δύο χρόνια. Ο Κάμερον ανέφερε μια γερμανική εργασία του M. Sakel που υποστηρίζει ότι «ένα παρατεταμένο και σοβαρό αποκαλούμενο αναστρέψιμο κώμα» μπορεί να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για περιπτώσεις που δεν ανταποκρίθηκαν σε άλλες μορφές θεραπείας. Η χλωροπρομαζίνη και διάφορα βαρβιτουρικά χρησιμοποιήθηκαν για να προκληθεί μια «παρατεταμένη κατάσταση ύπνου» για 20–22 ώρες την ημέρα, σε διάστημα 10 ημερών. Μετά από αυτό, ξεκίνησαν οι θεραπείες με ηλεκτροσόκ . Στο πρώτο στάδιο, ο ασθενής είχε αξιοσημείωτη απώλεια μνήμης, αλλά και πάλι γνώριζε ότι βρισκόταν σε νοσοκομείο και μπορούσε να αναγνωρίσει γιατρούς, νοσηλευτές και μέλη της οικογένειάς του. Στο δεύτερο στάδιο, ο ασθενής είχε «χάσει τη χωρική και χρονική του εικόνα», αλλά είχε συνείδηση αυτών των ελαττωμάτων, κάνοντας ερωτήσεις όπως «Πού είμαι;» και "Πώς έφτασα εδώ;" ενώ παρουσιάζει επίσης δυσκολία με βασικές κινητικές δεξιότητες, και ακράτεια. Στη συνέχεια, θα ξεκινούσε η «φάση της αποκατάστασης», κατά την οποία ο ασθενής παρακολουθούνταν στενά από φροντιστή και, αν επανεμφανίζονταν τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας, ξαναχρησιμοποιούσαν το ηλεκτροσόκ. Τα πειράματα του Κάμερον είχαν καταστροφικές συνέπειες για τους ασθενείς και τις οικογένειές τους. Αυτό που ξεκίνησε ως ελπιδοφόρα θεραπεία για σοβαρές ψυχικές ασθένειες απομακρύνθηκε από τη νόμιμη ιατρική περίθαλψη και έγινε μια μορφή ιατρικού βασανιστηρίου παρόμοιο με αυτά που αναφέρθηκαν στις Δίκες της Νυρεμβέργης.Και μάλιστα με χρηματοδότηση της CIA. Επομένως, πώς θα μπορούσε ένας ψυχίατρος που ήταν παρών στις δίκες της Νυρεμβέργης, και ο οποίος καταδίκασε ολόκληρο τον γερμανικό λαό επειδή επέτρεψε να γίνουν τέτοια πειράματα, να εμπλακεί σε κάτι παρόμοιο; Χριστόδουλος Μολύβας |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου