CIA:Ναρκωτικά,ιερόδουλες και πειράματα σε ανθρώπους.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1960, κάποιοι πολίτες που πήγαιναν με ιερόδουλες στο Σαν Φρανσίσκο διέτρεχαν τον κίνδυνο να γίνουν άθελά τους συμμετέχοντες σε ένα κρυφό πείραμα της CIA . Σχεδιάστηκε για να ελέγξει εάν ο συνδυασμός του σεξ και του παραισθησιογόνου ναρκωτικού LSD θα μπορούσε να επηρεάσει τους άνδρες να αποκαλύψουν πληροφορίες που ήθελε η κυβέρνηση. Τι πληροφορίες, κανείς δεν είναι πραγματικά σίγουρος.

Το πείραμα, γνωστό ως Operation Midnight Climax  ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου ερευνητικού προγράμματος με την κωδική ονομασία MKULTRA .Η CIA ξεκίνησε το MKULTRA λόγω της ανησυχίας που υπήρχε ότι η Σοβιετική Ένωση είχε αναπτύξει ένα φάρμακο ελέγχου του νου.

Οι αξιωματούχοι της CIA είχαν παρατηρήσει το κενό βλέμμα και τη συμπεριφορά σαν έκσταση του Ούγγρου κληρικού καρδινάλιου József Mindszenty σε μια δίκη  στη Βουδαπέστη το 1949. Ήταν πεπεισμένοι ότι η ομολογία του είχε εξαχθεί με χημικά, σύμφωνα με ένα άρθρο των New York Times του 1977 και αποφάσισαν ότι οι ΗΠΑ έπρεπε να έχουν παρόμοιες δυνατότητες.

Υπεύθυνος του MKULTRA ήταν ένας χημικός ονόματι Sidney Gottlieb . Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Γκότλιμπ ζήτησε από τη CIA να ξοδέψει 240.000 δολάρια για να αγοράσει μεγάλες ποσότητες LSD , το οποίο έφερε στις ΗΠΑ από την Ευρώπη και έδωσε σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα που χρηματοδοτήθηκαν κρυφά από την υπηρεσία σε νοσοκομεία, κλινικές και φυλακές.

Σύμφωνα με την Έκθεση της Επιτροπής Ροκφέλερ από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, με επικεφαλής τον τότε Αντιπρόεδρο Νέλσον Ροκφέλερ, η οποία διερεύνησε τις δραστηριότητες της CIA, το αρχικό σχέδιο για το MKULTRA ήταν να χρησιμοποιήσει νεοσύλλεκτους της υπηρεσίας ως πειραματόζωα σε πειράματα που διεξήχθησαν υπό το άγρυπνο βλέμμα ενός γιατρού. Αλλά μετά από μερικά πειράματα που αφορούσαν εθελοντές συμμετέχοντες, ο οργανισμός αποφάσισε να δει τι θα συνέβαινε όταν στα άτομα χορηγούνταν LSD χωρίς να το γνωρίζουν.

"Ξεκίνησαν δοκιμές σε ανυποψίαστα άτομα σε κανονικές κοινωνικές καταστάσεις", σύμφωνα με την έκθεση . "Οι δοκιμές διεξήχθησαν αρχικά στη Δυτική Ακτή. Το 1961, ένα παρόμοιο πρόγραμμα ξεκίνησε στην Ανατολική Ακτή."

Ο Γκότλιμπ ζήτησε τη βοήθεια του Τζορτζ Χάντερ Γουάιτ , ενός ομοσπονδιακού πράκτορα ναρκωτικών που κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είχε υπηρετήσει στο Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών —τον προκάτοχο της CIA— και αργότερα εργάστηκε ως ερευνητής για την έρευνα του Γερουσιαστή Έστες Κεφάουβερ στις αρχές της δεκαετίας του 1950 για το οργανωμένο έγκλημα , όπως περιγράφεται λεπτομερώς σε αυτό το άρθρο της Washington Post του 1977 που βασίζεται στο ημερολόγιο του White και σε άλλα έγγραφα.

Αφού πήρε έγκριση από τον Χάρι Άνσλινγκερ , επικεφαλή του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών, ο Γουάιτ έγινε σύμβουλος της CIA. Δεν είναι σαφές εάν ο Anslinger γνώριζε ότι τα καθήκοντα συμβούλου θα περιελάμβαναν τη δημιουργία ενός οίκου ανοχής που θα χρηματοδοτείται από τη CIA και θα στεγάζεται σε ένα διαμέρισμα στο τμήμα Telegraph Hill του Σαν Φρανσίσκο και ενός παρόμοιου οίκου ανοχής που διοικείται από την κυβέρνηση στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης.

Ενώ οι υπηρεσίες πληροφοριών είχαν χρησιμοποιήσει συχνά γυναίκες πράκτορες για να αποπλανήσουν στόχους, «ο Γκότλιμπ ήθελε να συστηματοποιήσει τη μελέτη του πώς το σεξ, ειδικά σε συνδυασμό με ναρκωτικά, θα μπορούσε να χαλαρώσει τη γλώσσα των ανδρών», έγραψε ο δημοσιογράφος Stephen Kinzer στο βιβλίο του 2019, «Poisoner in Chief: Sidney Ο Γκότλιμπ και η CIA αναζητούν τον έλεγχο του μυαλού ."

Στο Σαν Φρανσίσκο, η CIA πλήρωνε στις ιερόδουλες 100 δολάρια για κάθε πιθανό θύμα που έβρισκαν στα τοπικά μπαρ και το παρέσυραν στον οίκο ανοχής. Βρισκόταν σε ένα διαμέρισμα σε σχήμα L με θέα στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, με φωτογραφίες χορευτριών από την Γαλλία στους τοίχους και κόκκινες κουρτίνες στις κρεβατοκάμαρες, καθώς και ένα ψυγείο που ο White διατηρούσε γεμάτο με παγωμένο μαρτίνι.

Οι άνδρες δεν ήξεραν ότι ο οίκος ανοχής ήταν συνδεδεμένος με αυτό που περιέγραψε η Washington Post το 1977 ως περίτεχνο ηλεκτρονικό εξοπλισμό επιτήρησης, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων μικροφώνων μεταμφιεσμένων σε πρίζες τοίχου και συνδεδεμένων με μαγνητόφωνα που παρακολουθούνταν από πράκτορες σε ένα μυστικό παρατηρητήριο. Το δωμάτιο ήταν επίσης εξοπλισμένο με καθρέφτες διπλής κατεύθυνσης , οι οποίοι επέτρεπαν στους πράκτορες να παρακολουθήσουν και να κινηματογραφήσουν τι συνέβη όταν οι άνδρες πελάτες πήγαν στην κρεβατοκάμαρα με τις ιερόδουλες.

«Η αρχική πρόθεση ήταν να έχουμε μια τεκμηριωμένη ταινία με ήχο, ώστε να γνωρίζουμε κάτι για τη συμπεριφορά των ανθρώπων όταν τους χορηγούνταν αυτά τα φάρμακα», κατέθεσε ο Γκότλιμπ σε μια ακρόαση στη Γερουσία τον Σεπτέμβριο του 1977 .

Το να δώσουμε ένα ισχυρό παραισθησιογόνο σε άτομα που δεν το θέλουν, φυσικά, ήταν ένα επικίνδυνα ανεύθυνο πράγμα, δεδομένου ότι το LSD μπορεί να προκαλέσει αποτελέσματα που μοιάζουν με ψύχωση – αυτό που οι χίπις στη δεκαετία του 1960 ανέφεραν ως κακό ταξίδι.

"Στο πιο βασικό επίπεδο, η έλλειψη ενημερωμένης συναίνεσης και η έλλειψη πληροφοριών προς τα θύματα σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις και τις πιθανές συνέπειες προκαλεί μεγάλη ανησυχία", εξηγεί μέσω email ο Joseph Troiani , Ph.D. Ο Troiani είναι αναπληρωτής καθηγητής κλινικής ψυχολογίας και ιδρυτικός διευθυντής του Προγράμματος Στρατιωτικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Adler και συνταξιούχος αξιωματικός στρατιωτικών πληροφοριών, ο οποίος είναι εξοικειωμένος με το MKULTRA διαβάζοντας υλικό ανοιχτού κώδικα που έχει γίνει διαθέσιμο.

"Πειράματα ελέγχου του νου όπως αυτά, με χρήση LSD (ψυχοδραστικό φάρμακο), που χορηγούνται σε άτομα εν αγνοία τους για να δουν τι επίδραση θα είχε σε αυτά, παραβιάζουν όλα τα ιατρικά πρότυπα", λέει ο Troiani. «Υπάρχει ένας παραλληλισμός μεταξύ της λειτουργίας της CIA και των πειραμάτων Tuskegee όπου είπαν ψέματα σε Αφροαμερικανούς ότι έλαβαν θεραπεία για σύφιλη. Οι ασθενείς του πειράματος Tuskegee δεν έλαβαν θεραπεία για σύφιλη, αντίθετα, τους χορηγήθηκε θεραπεία με εικονικό φάρμακο και παρακολουθήθηκαν για να δουν την εξέλιξη της ασθένειας. Αυτές οι ενέργειες είναι ανήθικες και εγκληματικής φύσης».

Η επιχείρηση Midnight Climax και το υπόλοιπο MKULTRA αντιμετώπισαν προβλήματα το 1963, όταν ένας υπάλληλος στο γραφείο του Γενικού Επιθεωρητή της CIA ο John S. Earman τα ανακάλυψε ενώ έλεγχε το τμήμα τεχνικών υπηρεσιών της CIA. Το IG ανησύχησε από την ακατάλληλη χορήγηση παραισθησιογόνου σε ανυποψίαστους ανθρώπους, σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής Rockefeller .

Ακόμη χειρότερα, ο ερευνητής του IG ανακάλυψε ότι ορισμένα άτομα είχαν αρρωστήσει για ώρες ή μέρες μετά και ότι τουλάχιστον ένα έπρεπε να νοσηλευτεί.

«Μια τελική φάση της δοκιμής των προϊόντων του MKULTRA θέτει σε κίνδυνο τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των πολιτών των ΗΠΑ», σημειώνει η έκθεση του IG τον Ιούλιο του 1963 , προσθέτοντας ότι εάν το πρόγραμμα αποκαλυφθεί ποτέ «θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρές αρνητικές αντιδράσεις στην κοινή γνώμη των ΗΠΑ».

Ως αποτέλεσμα της έρευνας της IG, η CIA μείωσε το πρόγραμμα ελέγχου ναρκωτικών, αν και μεταξύ 1963 και 1967 συνέχισε να δοκιμάζει ναρκωτικά σε αυτούς που η Έκθεση της Επιτροπής Rockefeller περιέγραψε ως « εθελοντές», συμπεριλαμβανομένων κρατουμένων σε διάφορα σωφρονιστικά ιδρύματα. Τέλος, το 1967, «όλα τα προγράμματα που αφορούσαν φάρμακα που επηρεάζουν τη συμπεριφορά τερματίστηκαν», σύμφωνα με την Έκθεση της Επιτροπής Ροκφέλερ.

Μετά την αποκάλυψη της Επιχείρησης Midnight Climax και του υπόλοιπου MKULTRA στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο τότε διευθυντής της CIA Στάνσφιλντ Τέρνερ περιέγραψε τον οίκο ανοχής που προαναφέραμε ως απεχθή ψυχεδελικό κατάσκοπο και ζήτησε συγγνώμη από τους πολίτες του Σαν Φρανσίσκο. Ο Τέρνερ τόνισε ότι η CIA δεν διεξάγει πλέον τέτοια πειράματα.

Δεν είναι σαφές αν υπάρχουν, χρήσιμες γνώσεις που απέκτησε η CIA παρακολουθώντας και ακούγοντας τους ναρκωμένους πελάτες του οίκου ανοχής. «Πιστεύω ότι το συμπέρασμα από όλες τις δραστηριότητες [του MKULTRA] ήταν ότι ήταν πολύ δύσκολο να χειραγωγήσει και να προβλέψει κανείς την ανθρώπινη συμπεριφορά με αυτόν τον τρόπο», παραδέχτηκε ο Γκότλιμπ στη μαρτυρία του στη Γερουσία το 1977.

Το άρθρο έγραψε ο ρεπόρτερ Patrick Kiger και δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα  Howstuffworks.com.

Προσαρμογή του κειμένου στα ελληνικά

Χριστόδουλος Μολύβας

Υ.Γ.Μέσα στο άρθρο υπάρχουν σημεία με χρώμα.Πατώντας εκεί μεταφέρεστε σε πηγές με πολύ εμδιαφέροντα στοιχεία για την υπόθεση,