Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ.ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ;

Σε επιστολή που έγραψε λίγο πριν πεθάνει αποκάλυπτε ότι τον δηλητηρίασαν.

Το παρών άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στην Izvestia


Στις 11 Μαρτίου 2006, ο Πρόεδρος Slobodan Milosevic πέθανε σε φυλακή του ΝΑΤΟ. Κανείς δεν έχει λογοδοτήσει για το θάνατό του. Στα 12 χρόνια από τη λήξη της μοναχικής προσπάθειάς του να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τη χώρα του ενάντια στις ψευδείς κατηγορίες που εφευρέθηκαν από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, η μόνη χώρα που ζήτησε δημόσια έρευνα για τις συνθήκες του θανάτου του ήταν η Ρωσία με τον υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ ,να δηλώνει ότι η χώρα του δεν δέχθηκε την άρνηση ευθύνης του δικαστηρίου της Χάγης και ζήτησε να διεξαχθεί αμερόληπτη και διεθνής έρευνα. Αντ 'αυτού, το δικαστήριο του ΝΑΤΟ έκανε τη δική του έρευνα, γνωστή ως Έκθεση Parker, και, όπως αναμενόταν, αποποιήθηκε κάθε ευθύνη.

Αλλά ο θάνατός του δεν μπορεί να μείνει ανεξέλεγκτος, υπάρχουν πολλά ερωτήματα που είναι αναπάντητα και οι υπεύθυνοι παραμένουν ατιμώρητοι. Ο κόσμος δεν μπορεί να συνεχίσει να αποδέχεται την αντικατάσταση της ειρήνης και της διπλωματίας από τον πόλεμο και την βιαιότητα . Δεν μπορεί να συνεχίσει να ανέχεται τις κυβερνήσεις που έχουν περιφρόνηση για την ειρήνη, για την ανθρωπότητα, την κυριαρχία των εθνών, την αυτοδιάθεση των λαών και το κράτος δικαίου.

Ο θάνατος του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ήταν σαφώς η μόνη διέξοδος από το δίλημμα που είχαν θέσει οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, κατηγορώντας τον ενώπιον του δικαστηρίου της Χάγης. Η προπαγάνδα εναντίον του ήταν ασυνήθιστης κλίμακας. Η δίκη παίζεται στον Τύπο ως ένα από τα μεγάλα δράματα του κόσμου, ως παγκόσμιο θέατρο στο οποίο ένας κακός θα έπρεπε να απαντήσει για τα εγκλήματά του. Αλλά, φυσικά, δεν υπήρξαν εγκλήματα, εκτός από εκείνα της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, και η προσπάθεια να κατασκευαστεί μια υπόθεση εναντίον του κατέληξε σε φάρσα.

Η δίκη ήταν απαραίτητη από την πλευρά του ΝΑΤΟ για να δικαιολογήσει την επιθετικότητα εναντίον της Γιουγκοσλαβίας που την οδήγησε στην καταστροφή. Τελικά και η Σερβία έγινε ένα προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ με καθεστώς τύπου Quisling. Η παράνομη σύλληψή του από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο Βελιγράδι, η παράνομη κράτηση του στην κεντρική φυλακή του Βελιγραδίου, η παράνομη παράδοσή του στην πρώην φυλακή της Γκεστάπο στο Scheveningen, κοντά στη Χάγη, και η δίκη που ακολούθησε ήταν όλα μέρος του δράματος που παίζεται για το παγκόσμιο κοινό και θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα μόνο την καταδίκη ή το θάνατο του Προέδρου Μιλόσεβιτς.

Δεδομένου ότι η καταδίκη του Προέδρου  ήταν προφανώς αδύνατη μετά την ακρόαση όλων των αποδεικτικών στοιχείων, ο θάνατός του έγινε η μόνη διέξοδος για το ΝΑΤΟ. Η απαλλαγή του θα κατέστρεφε ολόκληρη τη δομή του προπαγανδιστικού πλαισίου της μηχανής του πολέμου της συμμαχίας και των δυτικών συμφερόντων που την χρησιμοποιούν ως ένοπλη γροθιά.

Το ΝΑΤΟ σαφώς και δεν περίμενε από τον Πρόεδρο Μιλόσεβιτς να υπερασπιστεί τον εαυτό του, με τέτοιο θάρρος και αποφασιστικότητα. Η κάλυψη των μέσων ενημέρωσης από την αρχή της δίκης ήταν σταθερή και είδηση στην πρώτη σελίδα. Υποσχέθηκαν ότι θα ήταν η δίκη του αιώνα. Αμέσως όμως η κάλυψη των μέσων ενημέρωσης σταμάτησε και η δίκη θάφτηκε στις πίσω σελίδες. Τα πράγματα είχαν πάει τρομερά λάθος για το ΝΑΤΟ από την αρχή. Το κλειδί για το πρόβλημα είναι η ακόλουθη δήλωση του Προέδρου Μιλόσεβιτς προς τους δικαστές του Δικαστηρίου κατά τη διάρκεια της δίκης:

"Αυτή είναι μια πολιτική δίκη. Αυτό που τίθεται εδώ δεν είναι καθόλου εάν έχω διαπράξει ένα έγκλημα. Αυτό που τίθεται είναι ότι μου αποδίδονται ορισμένες προθέσεις, από τις οποίες προκύπτουν μεταγενέστερα οι συνέπειες που είναι πέρα ​​από την τεχνογνωσία οποιουδήποτε  νομικού. Το θέμα είναι ότι πρέπει να ειπωθεί εδώ η αλήθεια για τα γεγονότα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Αυτό είναι το ζήτημα, όχι τα διαδικαστικά ζητήματα, διότι δεν είμαι εδώ επειδή κατηγορήθηκα για ένα συγκεκριμένο έγκλημα. Κάθομαι εδώ επειδή είμαι κατηγορούμενος για τη διεξαγωγή πολιτικής εναντίον των συμφερόντων αυτού ή του άλλου κόμματος. "

 Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί της, δεν περίμεναν μια τέτοια άμυνα. Αυτό είναι σαφές από τα απαράδεκτα κατηγορητήρια, τις συγκεχυμένες κατηγορίες και την πλήρη αποτυχία να προσκομιστούν στοιχεία που θα μπορούσαν να αντέξουν ακόμη και τον βασικό έλεγχο. Η υπόθεση της ποινικής δίωξης κατέρρευσε μόλις ξεκίνησε. Αλλά αφού ξεκίνησε, έπρεπε να συνεχιστεί. Το ΝΑΤΟ ήταν κλειδωμένο σε ένα κουτί της δικής του κατασκευής. Εάν παραιτηθούν από τις κατηγορίες ή εάν αθωωθεί ο Μιλόσεβιτς, οι πολιτικές και γεωστρατηγικές επιπτώσεις θα είναι τεράστιες. Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να εξηγήσει τους πραγματικούς λόγους για την επιθετικότητα κατά της Γιουγκοσλαβίας. Οι ίδιοι οι ηγέτες του θα αντιμετωπίσουν κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου. Η απώλεια γοήτρου δεν μπορεί να υπολογιστεί. Ο Πρόεδρος Μιλόσεβιτς θα είναι και πάλι λαϊκός ήρωας στα Βαλκάνια. Η μόνη διέξοδος για το ΝΑΤΟ ήταν να τερματίσει τη δίκη αλλά χωρίς να απελευθερώσει τον Μιλόσεβιτς ή να παραδεχτεί την αλήθεια για τον πόλεμο. Αυτή η λογική απαιτούσε το θάνατό του στη φυλακή και την εγκατάλειψη της δίκης.

Η έκθεση Parker περιέχει στοιχεία που δείχνουν ότι το δικαστήριο του ΝΑΤΟ ακολούθησε μια συμπεριφορά εγκληματική σχετικά με τη θεραπεία του και ότι η συμπεριφορά αυτή είχε ως αποτέλεσμα το θάνατό του. Αναφέρθηκε επανειλημμένα ότι ήταν σοβαρά άρρωστος με καρδιακά προβλήματα που χρειάζονταν κατάλληλη έρευνα, θεραπεία και πλήρη ανάπαυση πριν από τη διεξαγωγή δίκης. Ωστόσο, το δικαστήριο αγνοούσε συνεχώς τις συμβουλές των γιατρών και τον ώθησε να συνεχίσει τη δίκη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι το άγχος θα τον σκότωσε σίγουρα.

Το δικαστήριο απέρριψε τη συνταγογραφούμενη ιατρική περίθαλψη από την Ρωσία φαινομενικά για πολιτικούς λόγους και για άλλη μια φορά έθεσε τα συμφέροντα του Δικαστηρίου, όποια κι αν είναι, μπροστά από την υγεία του Μιλόσεβιτς. Με άλλα λόγια σκόπιμα απέκλεισαν την απαραίτητη ιατρική περίθαλψη που θα μπορούσε να σταματήσει τον θάνατό του. Αυτή είναι μια μορφή ανθρωποκτονίας και είναι ανθρωποκτονία στις κοινές νομοθεσίες.

Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά ανεξήγητα γεγονότα που περιέχονται στην έκθεση Parker, τα οποία χρειάζονται περαιτέρω έρευνες σχετικά με το δηλητήριο ή τα φάρμακα που είχαν χορηγηθεί για να βλάψουν την υγεία του: η παρουσία των φαρμάκων ριφαμπικίνη και droperidol στο σώμα του είναι τα δύο βασικά. Δεν διεξήχθη σωστή έρευνα σχετικά με το πώς αυτά τα φάρμακα θα μπορούσαν να έχουν εισαχθεί στο σώμα του. Δεν δόθηκε καμία προσοχή στην επίδρασή τους. Η παρουσία τους σε συνδυασμό με την ανεξήγητη μακρά καθυστέρηση στο να το πάρουν σε μια ιατρική μονάδα για εξετάσεις εγείρει σοβαρά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν αλλά μέχρι σήμερα παραμένουν αναπάντητα.

Η Έκθεση Parker, παρά τα παράλογα συμπεράσματά της, αφού απαλλάσσει το δικαστήριο του ΝΑΤΟ από την ευθύνη, αποτελεί τη βάση για μια πρόσκληση για δημόσια έρευνα για το θάνατο του Προέδρου Μιλόσεβιτς. Αυτό αποδεικνύεται  από το γεγονός ότι ο διοικητής της φυλακής των Ηνωμένων Εθνών, όπου βρισκόταν ο Πρόεδρος , ο κ. McFadden, σύμφωνα με έγγραφα που εκτέθηκαν από το Wikileaks, παρείχε πληροφορίες στις αρχές των ΗΠΑ καθόλη τη διάρκεια της κράτησής του και της δίκης του και ενισχύθηκε από το γεγονός ότι ο Μιλόσεβιτς έγραψε μια επιστολή στη Ρωσική Πρεσβεία λίγες μέρες πριν από το θάνατό του δηλώνοντας ότι πίστευε ότι ήταν δηλητηριασμένος. Δυστυχώς πέθανε πριν από την αποστολή του γράμματος.

Όλα αυτά τα γεγονότα μαζί απαιτούν να διεξαχθεί μια δημόσια διεθνής έρευνα για όλες τις περιστάσεις του θανάτου του Προέδρου Μιλόσεβιτς, όχι μόνο για χάρη του και για τη χήρα του Μίρα Μάρκοβιτς και του γιου του, αλλά και  όλων υμών που αντιμετωπίζουμε τις συνεχείς επιθετικές ενέργειες και την προπαγάνδα των δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Η δικαιοσύνη το απαιτεί. Η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια το απαιτούν.